Kasteel Valençay opent een nieuwe zaal
Met een tentoonstelling van zijn persoonlijke bezittingen houdt Kasteel Valençay de herinnering aan een illustere voormalige bewoner in stand: de eminente diplomaat Talleyrand.
Midden in het kasteel bevindt zich een vertrek met een bijzondere collectie eigendommen van de « Prince des diplomates », Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord. Hij was een geducht redenaar en een gecompliceerde, zeer intelligente man die de grote politieke beroeringen in het 19e eeuwse Europa aan zag komen. U maakt kennis met deze invloedrijke historische persoon via waardevolle en persoonlijke voorwerpen uit zijn eigen bezit. Er zijn afspiegelingen van zijn prestigieuze roeping zoals de verzameling met edelstenen ingelegde hofdegens, de met gouddraad geborduurde kleding, documentmappen en de kroontjespen waarmee hij verdragen ondertekende. Maar er zijn ook voorwerpen die de menselijke kant van deze belangrijke man illustreren. Hij zei “Je veux que pendant des siècles on continue à discuter sur ce que j’ai été, ce que j’ai pensé, ce que j’ai voulu” (ik wil dat men nog eeuwen lang discussieert over wat ik was, wat ik dacht, wat ik wilde) en hier op kasteel Valençay is dat zeker nog het geval.
Midden in het kasteel bevindt zich een vertrek met een bijzondere collectie eigendommen van de « Prince des diplomates », Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord. Hij was een geducht redenaar en een gecompliceerde, zeer intelligente man die de grote politieke beroeringen in het 19e eeuwse Europa aan zag komen. U maakt kennis met deze invloedrijke historische persoon via waardevolle en persoonlijke voorwerpen uit zijn eigen bezit. Er zijn afspiegelingen van zijn prestigieuze roeping zoals de verzameling met edelstenen ingelegde hofdegens, de met gouddraad geborduurde kleding, documentmappen en de kroontjespen waarmee hij verdragen ondertekende. Maar er zijn ook voorwerpen die de menselijke kant van deze belangrijke man illustreren. Hij zei “Je veux que pendant des siècles on continue à discuter sur ce que j’ai été, ce que j’ai pensé, ce que j’ai voulu” (ik wil dat men nog eeuwen lang discussieert over wat ik was, wat ik dacht, wat ik wilde) en hier op kasteel Valençay is dat zeker nog het geval.