In het aanzicht van het kolossale monument lijkt men terug te gaan in de tijd. Naar een tijd waarin het zwaard rechtsprak, de koning macht had en vrouwen invloed uitoefenden. Dit meesterwerk van militaire bouwkunst was getuige van de dynamische bedrijvigheid van de Renaissance. De koningsstad Loches behoort tot de meest imposante monumenten in de Loirestreek.

De geschiedenis van Loches begon rond het jaar duizend toen de strijdlustige graaf van Anjou, Fulco IV (bijgenaamd de Norse), op een rots een donjon van 36 meter hoogte liet bouwen. Door deze strategische positie kon men het minste gevaar aan zien komen en dus woonde de graaf hier zelf wanneer hij in de regio was. In de loop van de tijd werd de defensieve functie verstrekt met wallen, torens, mezekooien en schietgaten. De donjon van Loches is tegenwoordig een van de best bewaarde gebouwen uit het Romaanse tijdperk.

Richard Leeuwenhart en Filips II van Frankrijk vochten hier aan het eind van de XIIe eeuw, waarna koning Lodewijk IX in 1249 koninklijke stadstatus verleende aan Loches. In de XIVe eeuw werd onder hertog Lodewijk van Anjou een eerste hoofdgebouw gebouwd, de oude wachttoren bleef echter staan en droeg vanaf dat moment de naam Agnès Soreltoren. De littekens van zijn defensieve rol, uiteraard noodzakelijk in tijden van oorlog, zijn nog steeds zichtbaar in het gebouw.

In het hoofdgebouw vond de ontmoeting tussen Jeanne d’Arc en Karel VII plaats waarin Jeanne hem ervan overtuigde naar Reims te gaan om zich te laten bekronen. De koning huisde er ook zijn geliefdes, waaronder de schone dame Agnès Sorel wiens graf te zien is in de collegiale kerk Saint-Ours die tussen de 11e en 12e eeuw binnen de ommuring was gebouwd. Dit gebouw blijft een prachtig voorbeeld van de Romaanse kunst, zijn kleurrijke portaal toont gebeeldhouwde personages en dieren uit de middeleeuwse artistieke verbeelding.

Aan het einde van de honderjarige oorlog liet Lodewijk  XI de koninklijke burcht ombouwen tot staatsgevangenis. De ijzeren kooien huisden hooggeplaatste politieke gevangenen waaronder Jan II van Alençon, Philippe de Commynes, kardinaal Jean Balue en Ludovic Sforza.

In de 15e eeuw breidden Karel VIII en daarna Lodewijk XII het hoofdgebouw verder uit met een tweede gebouw waarin de Renaissance stijl al te herkennen is. Deze koningen waren beiden gehuwd met Anna van Bretagne die eveneens haar sporen achterliet in de vorm van een huiskapel in de flamboyante gotische stijl. De gebouwen zijn alle voor het publiek geopend; ga door de Koninklijke Poort en door de middeleeuwse tuinen om van de een naar de ander te gaan en beleef zo bijna duizend jaar geschiedenis.